Ik werd zaterdagochtend 13 mei verrast door een troep meiden. Inge zou om 11.00 uur mijn haar komen doen om vervolgens weer de jurk te gaan passen, maar dat pakte even anders uit. De afspraak met de bruidszaak was stiekem verzet. Ik werd uitgedost in een prachtig schort (wacht op de foto's en je kunt zien hoe ik er de hele dag bij liep) en een paarse en groene boa. Ik mocht kiezen of ik het schort of de boa's aan wilden houden de rest van de dag, dus gelukkig kon ik die kleffe boa's thuis laten.
Na een ontbijtje met de dames (wat ik eigenlijk zelf klaar had moeten maken, maar ik was te hyper aan het rondrennen door het huis), kreeg ik de opdracht mijn rijbewijs te pakken. Ik dacht dat die in de auto lag en ben daar gaan zoeken. Ondertussen hebben de dames zich klaar gemaakt voor vertrek en zijn alvast naar buiten gegaan. Alvast alle deuren dicht... Je voelt hem al aankomen, mijn rijbewijs lag helemaal niet in de auto... en ik had nog geen huissleutel in mijn zak gestoken...
Toen begon "De Grote Huissleutel Race". Maar er was geen huissleutel in Raalte, de jongens hadden die van mijn schoonouders al in gebruik genomen. Toen maar geprobeerd bij mezelf in te breken met een kledinghanger door de brievenbus. Maar ik ben blijkbaar echt niet in de wieg gelegd voor het boevengilde, dat lukte niet. Het mooiste van het verhaal vind ik nog dat ik helemaal geen rijbewijs nodig bleek te hebben, een andere vorm van legitimatie was ook voldoende. Ze wilden me alleen op het verkeerde been zetten...
En ik moest voor het geplande programma een legitimatiebewijs hebben, we gingen namelijk naar het casino. Dan weet je dat even, tegenwoordig worden er geen uitzonderingen meer gemaakt, geen garant staan voor iemand, geen door de vingers zien, gewoon vette pech. De enige oplossing was de sleutel die mijn ouders hebben. Maar ja, die lag in Apeldoorn... Gelukkig zouden Monique, Jacqueline en Alie met de auto vanuit Apeldoorn vertrekken. Die konden dus mooi even een rondje Apeldoorn - Raalte doen om met de sleutel van mijn ouders, mijn legitimatie op te halen.
Het programma schoof door dit alles iets op, we moesten wachten in Utrecht tot de dames uit Apeldoorn zouden komen. Maar we hebben ons niet hoeven te vervelen. Ik had die ochtend een prachtige lijst met opdrachten gekregen, daar had ik nu mooi de tijd voor. Het was een lijst met allemaal van die fijne vrijgezellenfeesten-dingen erop (het schijnt dat ik ooit eens geroepen heb dat ik een traditioneel vrijgezellenfeest wilde...uhm?!?) zoals "maak een foto van 5 zoenende echtparen", "geef een salsademonstratie met een onschuldige voorbijganger", "knip 3 labels uit boxershorts", "verzamel 5 schoonmaaktips en 5 tips voor een goed huwelijk", "zing een liedje met iemand in de trein". We hebben een hoop lol gehad, zelfs ik! Leuke bijkomstigheid was wel dat de meeste meiden een kadootje gekocht hadden. Iedere keer dat ik een opdracht succesvol uitgevoerd had, kreeg ik er eentje.
In het casino kregen we speluitleg van roulette en blackjack. Daarna mochten we, onder het genot van een drankje en een borrelhapje, zelf wat centen vergokken. Erg leuk, sommige dames kwamen helemaal los!
Daarna hebben we heerlijk gegeten bij "De Beleving" in Utrecht. Tijdens het eten speelde een pianist op een vleugel en zong één van de serveersters af en toe een liedje. Zelfs nog één speciaal voor mij die de meiden voor mij aangevraagd hadden (You've got a friend), vond ik heel erg leuk. Ook liep er een goochelaar rond die gezellig allerlei verbluffende trucjes kwam doen aan tafel. Je zit er met je neus op en toch zie je het niet!
Op weg naar huis in de trein ben ik nog uitgebreid ondervraagd door Dimphy die Wilco een vragenlijst had laten invullen. Erg leuk, vooral de vraag over onze eerste zoen. Daar hebben we Wilco nog over moeten opbellen wie nou gelijk had, blijkbaar hebben we allebei een ander idee van wat "een zoen" inhoudt.
In Zwolle zijn we nog even uitgestapt en hebben we nog wat kroegen van binnen bekeken. Daarna met de taxi naar huis, en daar zag ik Wilco eindelijk weer na ruim 24 uur. Hij was vrijdag al ontvoerd van zijn werk en ik had hem sindsdien niet meer gezien of gesproken. Maar hoe dat allemaal zit, lees je op bruidegom pagina!
Groetjes, Wendy
p.s. bedankt dames, voor een gezellige meiden-dag. En een extra bedankje voor iedereen die druk is geweest met de organisatie.  | 